İFTAR VAKTİ

Şükür çoğaltırmış nimeti…

Nerede o eski ramazanlar?

Ben çok eski ramazanları merak ediyorum. Tüketimin bu kadar çok olmadığı, israf kavramının normalleşmediği, ramazanın sosyal zenginliğinin iftar vakti her evde yaşandığı ramazanlar. Acıkınca her şey tatlı gelir insana, bir de manevi lezzet ekleniyor ki onun tadı eşsiz. Ama çorbasız iftar sofrası olmaz, sıcak yaz ramazanı bile iftar vakti bir çorba eklenir illa ki. Hurmayı fazla kaçırmadan, mideyi suyla doldurmadan oruçlar açılır. Kaşla göz arası pideden koparılan bir parça, sonra bir parça daha bu defa çorbaya banılır. Böyle gider bu iftar güzelliği. Pek severim…

Zimem defteri, askıda fatura, hemhal olmak…

Ramazanda hali vakti yerinde olanların esnafı dolaşıp rastgele veresiye defterinden borç kapatırmış, meşhur  zimem defteri geleneği işte bu. Veren elin alan elden haberdar olmadığı bir yardım… Şimdilerde askıda ekmek, askıda fatura uygulamaları duyuyoruz ya, işte özünde zimem defteri var. Aslında bir ramazanda borçlu kimse kalmaz bu düşüncelerle. Zekat ve fitre de uygun ve cömertçe verilse iftar sofrası bereketi tüm yıla yayılır. Zekatı kılı kırk yararak, fitre diyanetin taban rakamına uyarak verilirse ramazan ruhuna da insan vicdanına da uymaz bence. Hemhal olmalı, eşitlenmeli bu ay.

Padişahların en sevdiği ramazan yemeği neymiş?

Rahmetli Haluk Dursun’un İstanbul’da Yaşama Sanatı kitabından aklımda kalmış. Diyor ki, ” Padişah iftarlarının baş yemeği yumurta-i hümayundur. Pastırma, soğan, tereyağı, şeker ve sirke ile yapılır. Tarif işi değil, tatbik işidir.”

Padişahların o zamanlar sarayda yedikleri bugünün beş yıldız iftar sofraları yanında sönük kalır belki. İnsanın da devletin de çöküşü aynı, dengeyi kaçırmak. İftar vakti tam bir denge anı. Oruç tutmanın aç kalmak olduğunu düşünmek ne büyük gaflet. Bunun tersi oluyorsa suç bizde.

Son günlerde iftar vakti inşirah suresi dinledim, serin bir nefes gibi ferahlatıyor insanı. “Şüphesiz ki her zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” Herkesin ruhuna inşirah olsun…