Kalbim küt küt atıyor, vazgeçsem mi acaba? Bak yine soğuk terler döküyorum, en sevmediğim hal. Hem zor karar ver hem de tam kapıya gelmişken, acaba! Yürü, yürü daha kötü olmayacak belli. O bir ucundan tutup kaldırsın, ben sökeceğim bu kabuğu, içimde tutuklu olanları salacağım dışarı. Tutuklu kaldıklarımız, haydi firar zamanı…
Kapıdan girdim ferahladım, kararsız ve mıymıycı beni dışarıda bıraktım, iyi oldu. Bir daha hiç görüşmesek keşke o tarafımla, öyle bıktım.
-Merhaba, benim 16.00’da randevum vardı.
Sekreter hoş biri, orta yaşı geçkin, hafif tombul bir hanım. Akranım biri olsa daha gerilirdim, yaşı büyük olunca daha şefkatli oluyor sanki kadınlar. Bir de kendi yaşlarımda birine zayıf, güçsüz tarafımı belli etmek hoşuma gitmiyor. Off, bu ego şaşırdı iyice. Ben de bir tuhafım, ne bu heyecan? Bu son olsun, ama hiç ümidim yok. Hah, hasta çıktı, sıra bende.
Ferah bir oda, doktoru da gözüm tuttu. Kıdemli hasta olmuşum haberim yok.
-Merhaba Gül hanım, hoş geldiniz.
-Merhaba, odanız çok hoş. İnsanın gözü şöyle uzanacağı bir kanepe arıyor, filmlerde görürüz ya.
-Amerikan filmlerinin terapi ve mahkeme sahneleri bizim gerçeklerimize pek uymuyor. Bizde de bir çok psikiyatrisin odasında öyle kanepeler var ama Amerikalılar gibi değiliz, onlar rahat tipler. Bizde hasta da farklı, doktor da, hastalık da. Evet, Gül hanım söyleyin siz ne renk bir gülsünüz?
Hemen başladı, bir yerde iyi. Dünyanın parasını verdim. Gelirken hep düşündüm, o parayla neler yapardım diye. Bir an önce çözsün beni, öyle çok istiyorum.
-Şimdi solmuş bir gül ya da siyah bir gül desem kötü bir başlangıç olacak. Ama hiç de renk söylemek gelmiyor içimden.
-Olur, gül öyle güzel ve değerli bir çiçek ki solduğunda bile kurutulup kitapların arasında senelerce bekletilir. Siyah gül ise ziraatçi sihirbazlığı, doğalında güller rengarenk.
Susturdu beni hemen. Her halükarda değerlisin demek istiyor. Biliyorum, belki bunu başkaları bilmediği için buradayım. Hepsini toplayıp buraya mı getireyim? Allah’ım, onunla konuştuğumdan çok burada kendimle konuştuğumu fark ediyor mu acaba?
-Ben sizle konuştuğumdan çok, bıcır bıcır kafamın içindeki ile konuşuyorum, biliyor musunuz?
-Biliyorum, aynını ben de yapıyorum. Dert etmeyin. İçinizdeki ile konuşmanız değil, neyi konuştuğunuz önemli. Sizi buraya getiren o. İçinizdeki özgür mü? Hep tutuklu olduğunu bilen ve çaresizliği çenesine vurmuş bir zavallı mı? Yoksa derdini size duyurmaya çalışan, kendi kurtuluşu ile sizi de rahatlatacak gözü pek biri mi?
İyi doktor dediler, doğruymuş. Ben ikincisiyim pardon o ikincisi, gözü pek olan. Şimdiden iyi hissettim.
-İkincisi, gözü pek olan. Egoma tatlı geldiği için söylemiyorum. Birincisi gibi hissetsem söylerdim. Sonuçta hangisi olursa olsun ben ondan kurtulmak istiyorum.
-Onlardan değil, onların fısıldayıp, anlatmaya çalıştıklarından kurtulmak önemli. Nerelerde tutuklu kalıyorsanız, bunları hatırlatan, dürten bir başka siz hepolacak. Şimdi siz şu kağıtları doldurun, bugün birbirimizi tanıyalım.
…
45 dakika çabucak geçti. Kilitli olduğum, tutuklu kaldığım yerler var. Çözeceğim onları, evvel Allah yaparım, mücadele benim işim. Koş arabaya, trafik falan hiç umurumda değil. Eve gidip şöyle bir güzel uyumak istiyorum. Radyoyu da açayım, aa! tesadüfün böylesi bak Sezen ne söylüyor. Açacağım o kilidi, haydi bakalım.
12 Haziran 2016, 21:47
Ben bu hikayeleri çok sevdim , merakla başkalarını da bekliyorum …
12 Haziran 2016, 21:48
Beğendiğine sevindim, ben de senden bekliyorum. Sevgiler..
13 Haziran 2016, 00:17
E hadi bakalım devamını bekliyoruz.
13 Haziran 2016, 00:20
Yazarken içimden geçti, Kadriye Hanım okursa bu işler aslında böyle olmuyor der mi dedim. Sonra da gönül işi, hesapsız kitapsız paylaşımlar kusur da bizim dedim. Ne hikayeler birikiyor kim bilir?
13 Haziran 2016, 00:52
Çok güzeldi.İnsana kendisini sorgulatacak cinsten.Sevgilerimle 🙂
13 Haziran 2016, 00:56
Beğendiğinize memnun oldum. Bir yerlerde tutuklu kalmaya gelmiyor iç dünyamız. Değişmek, artmak istiyor hep. Sıkışırsa da, sancılanıyor. Ben de sevgilerimi gönderiyorum.
13 Haziran 2016, 11:58
Düşündürdünüz beni. Güzel bir hikaye.
13 Haziran 2016, 12:02
Hikayeler puzzle gibi, düşünerek yerini bulup koyuyoruz ortaya resmin tamamı çıkıyor.Sevgiler.
13 Haziran 2016, 18:58
İnsanlar nelerde tutuklu kalıyor. Belki de hapsolduğu yeri kendi de bilmiyor. Güzel bir yazı olmuş. Ama sonu gelmeyen hikayeleri nedense sevmiyorum. Sonu da gelir diyelim inşallah 🙂
13 Haziran 2016, 18:59
Devamını merakla bekliyorum, neymiş bu tutuklu kaldıkları ve neden tutuklu kalmış, hemen kendimi koydum hikayeye…
13 Haziran 2016, 19:02
Sonunu siz getirin istedim, derinleri herkes kendi bilir ya. Ama derin demeden biraz daha açılmak lazım o zaman. Sevgiler…
13 Haziran 2016, 19:05
Herkes için ayrı bir tutuklu kalınanlar hikayesi var. Bizimki derdini açabilir mi bir düşüneyim hele.Sevgiler…
14 Haziran 2016, 00:22
Merhaba;
Pek keyifli oldu akşam akşam … Emeğine ve yüreğine sağlık …
Tutuklu kalmalarımız o kadar çok ki …
Bir an için Gül adını bağdaştırıverdim sizinle nedense … O kadar içine girmişim …
Güzel ve huzurlu geceler
14 Haziran 2016, 00:22
Haydi bakalım 🙂
14 Haziran 2016, 00:23
Herkes haydi bakalım dedi, devamını yazmak şart oldu. Haydi bakalım…
14 Haziran 2016, 00:27
Merhaba, tutuklu kalan yerler açılınca mesafeler kısalıyor, yüklerini kenara koyup koşma hali. Gereksiz yüklerle yolculuk zor. Gül sayesinde belki ben de keşifler yaparım kendime. Sevgilerimle.
14 Haziran 2016, 15:45
çok güzel bu yaaaa. ah o kilitleri bir açabilsek ah 🙂
14 Haziran 2016, 15:50
Hoşgeldinnn! bu enerjiyi özledim. Açarız, çilingiriz biz. Yeter ki elimizdeki anahtarların başkasına da faydası olsun. Çok selam bir de sevgi…
29 Eylül 2016, 08:36
Devamını bekliyoruz 🙂 Güzel yazı Yorumun anlatımın harika…
29 Eylül 2016, 08:56
Devamını yazdım. -Denizlerin dili olsa-, bir sonraki yazı. Birbirimizin gönlüne değiyoruz. Sevgiler..
29 Eylül 2016, 11:48
O zaman ben bir oraya doğru gideyim 🙂
29 Eylül 2016, 11:49
Tamam o zaman…Oradayım.