HAYALLE GERÇEK ARASI GÖLYAZI

Gölyazı, Bursa’da Uluabat Gölü içinde adacıklardan oluşmuş bir balıkçı köyü. Her ada gibi insanı çeken, özgürlük ile hapsolmuşluk arasında gidip gelen bir havası var. Fotoğraflara masalsı olarak yansıyan bir yer burası, özellikle baharda sular yükseldiğinde ve evlerin kapısına dayanıp, ağaç gövdelerini içine aldığında, leylekler de bacalarda konaklamaya başladığında tam bir masal karesi Gölyazı…

Gölyazı bir adacık

İstanbul-Bursa yolunda, Gölyazı tabelasından içeri kıvrıldığınızda zeytinlikler ve kara incir tarlaları başlıyor. Evet, tarlalar boyu incir ağaçları… Arabadan inip, Kur’an-ı Kerim’de ayetlerde adı geçen mucize zeytin ve incirin etrafı saran kokusunu yakalayıp, içine çekmek istiyor insan. Yaz sonu gibiyse kara incirin tam zamanıdır. Tam yerine gelmişken seviyorsanız çokça yiyebilirsiniz. (Ama asıl incir Ege’nin bardacığıdır. Kokusu, sütü, rengi, lezzeti bambaşkadır…) Kalabalık sevmeyenler, hafta sonu ve tatillerde sakın gitmesin. Hafta sonları köy meydanına gelince arabanızı bırakıp yürüyerek veya servislerle taş köprünün bağladığı adacığa geçebiliyorsunuz. Gölyazı’da 9 adacık var, en büyük ve ünlüsü bu taş köprü ile geçilen Halilbey adası.

Sandallar dizi dizi, bekliyor sizi:)

Taş köprüye gelinceye kadar tarihi kilise ve 700 yıllık ağlayan çınar da görülebilecek yerlerden. Ama maalesef Gölyazı çok düzenli ve temiz değil. Bu kadar işlek bir lokasyonda, doğası, tarihi ve farklılıklarıyla özel bir konuma sahip bir yer çok daha iyi şartlarda olmalı. Turizm potansiyeli olan yerlerde, yeme-içme ve konaklama belde halkı için gelir kaynağı. Tamam ama bırakın turizmde marka olmayı, bir gelenin bir daha gelmesi ve memnun ayrılması için bazı konuların es geçilmemesi gerek. Her şeyiyle uyumlu ve düzenli, tertemiz bir Gölyazı masal benzetmesine daha çok yakışır. Nilüfer Belediyesi’ne çok iş düşüyor, buradan sesleniyorum. (Evet seslendim, mail gönderdim. Değerinize sahip çıkın, yöre halkına destek verin dedim!) Hayalle gerçek arası bir yer Gölyazı, hayaller sınırsız gerçekler sınırlı. 

Baharda buralarda kıyı kalmıyor, gölün içinde ağaçlar, dallar….

Fotoğraf karelerine bu kadar güzel yansıyan bir yerin betonla doldurulmasına nasıl izin verilir? Üstelik kendine özgü mimarisi olan evlere sahip, yılın belli zamanları Venedikvari iyice suyla çevrilen bir yer… Gölyazı’da kadın erkek ayrımı olmadan herkes balıkçı. Kadınlar aynı zamanda gölde tekne gezintisi de yaptırıyor. Tekneleri izlerken içimden, keşke kadın zarafeti bazı teknelerin güneşliklerine iliştirilen plastik çiçekleri kopartıp atsa, rengarenk halı kilim parçalarının yerine göz yormayan tek renk örtüler olsa dedim. Kadınlar ister, yapar da yeter ki biraz destek ve rehberlik yapılsın onlara.

Gölyazı’da neler yapılır?

Adayı çepeçevre yürümek, 360 derece Gölyazı manzarası için ilk yapılması gereken aktivite olabilir. Bahar aylarında nasıl oluyor çok merak ediyorum aslında, su nerelere kadar geliyor, kıyı kalmayınca sandalları evlere mi bağlıyorlar? Görmek lazım. Mevsimine göre sokaklarda tezgahını açmış yöre halkından alışveriş yapmak da keyifli. Ben kara incir yiyerek dolandım, ellerimi de gölde yıkadım. Gölyazı’nın bir bölümünde kıyıya sıralanmış aile işletmeleri var, buralardan gözleme, balık, köfte ile karnınızı doyurabilirsiniz. Ya da fırından bir şeyler alıp caminin dibindeki çay bahçesinde seyirli seyirli yemek. Gölyazı’da tekne gezisi yapmalı hem de en uzunundan, içerilere doğru da gezer misiniz yoksa bulmuşum böyle bir gölü ayrılmam mı dersiniz?

Telli turnam ne gezersin burada?

Göl kıyısında yürümek çok zevkli, suyun getirip kıyıya bıraktığı kabuklar, kurumuş yosunlar ayağınızın altında çıtır çıtır yaparken, kamufle olmuş irili ufaklı kurbağalar da suya atlıyor. Gölyazı aynı zamanda bir kuş cenneti, mutlaka suyun içinde ya da bir taşın tepesinde arz-ı endam eden bir kuş cinsi görmek mümkün. Buraya kadar güzel ama kıyılardaki çöpler hiç olmamış!

Burası masalsı bir yer ve öyle kalması için de ne gerekiyorsa yapılmalı. Aşağıdaki videoyu izleyin bana hak vereceksiniz. Bir daha gitmek ister miyim? Evet sular yükseldiğinde, ilkbaharda havalar hafif ısınmaya başladığında, bacalarda leyleklerin olduğu, tekne gezintisinde nilüferlere dokunabileceğim zaman tekrar gitmek isterim hayalimdeki Gölyazı’ya…