DEPRESYON KİM? BİZ TANIMIYORUZ!

Bak şimdi! Evin içinde kamp günleri başladı yine… Her yere battaniyesini götürür, uyur. Zaten günlerdir ortalık pazar yeri gibi oldu, bari aynı yerde yat bir de yorgan döşek dağıtma. İki gün sonra normale dönecek, bunları toplarken gene depresyona girecek haberi yok, sıkıcı şey! Hah nihayet kalktı, sallanıyor yürürken. Yok, iyi aslında ama yat-kalk sersemledi. Acıktı tabi, mutfağa doğru gidiyor. Bak bakalım aradığını bulabilecek misin? Eline ne aldıysa mutfak tezgahının üzerine koymuş, kimi yerde de kule yapmış. Yine mi soğuk domatesli makarna, azıcık ısıt bari bir kaşar rendele, yanına bir kaşık yoğurt koy. Öyle boş boş bak, ben biliyorum sıkıldı o da bu depresyondan, sevdiği bir arkadaşı arasa biraz laflasalar açılacak. Depresyon kim? Biz tanımıyoruz! Depresyon arsız misafir, yüz vermeye gelmez…

Atamazsın satamazsın…

Beni de hapsetti. Aynı bedende olmak akıl işi değil! Ben ayrı bedene çıkacağım, yetti bu miskinle hayat mı geçer? İçerden içerden yumruklayasım geliyor. Aa yemek tabağını bulaşık makinesine koydu, bu iyiye işaret. Mutfağa bakmasa bari, depresyonda ümitsizlik işi uzatır. Mutfağın hali çok kötü görünüyor, ne varsa makineye tık düğmeye bas sonrada kaç. Salona girecekti vazgeçti, çamaşırlığı içeri koymuştu hala dolu. Toplanacak, katlanacak, ütülenecek, yerleşecek… İyi olduğu zamanlar kulağına fısıldıyorum bu kadar giysi alma evler doldu, dinlemiyor. Şimdi üstüne üstüne geliyor, oh olsun diyeceğim ama olmaz çünkü ucu bana dokunuyor. Atamazsın satamazsın, bu zamanda ruh olmak ne zor. 

Sakın telefonu eline alma! Bırak çabuk  what’s up, instagram, mail, mesaj yasak. Şükür şarjı bitmiş, şartlar bizden yana. Git ev telefonundan sevdiğin birini ara, ama bunlara izin yok. Pencereyi de açtı, oh temiz hava gelsin. Saçlarını düzeltiyor yani düzeltemiyor. Kaç gündür tarak girmemiş tel yumağı. Yaşasın banyoya gidiyor, aynaya bakmadan duşa girerse bu iş tamamdır. Ama aynaya bakarsa tekrar başa dönebiliriz, ben de girerim depresyona ruhumdan bezdirdi bu beden! 

Bir iki üç deyince çık

Günlerdir nasıl sıkıldım, temiz havayı, kuş cıvıltısına bile gülümsemeyi, sıcak yemek yemeği, çay içmeyi özledim. Ah şimdi depresyondan çıkınca çay da demler. Yine öncekiler gibi kendini turboya bağlamasa keşke, bu defada ortalığı toplayayım bir an önce diyerek bitiriyor kendini. O depresif hallerini unutmak için bir hız bir hırs. Sonra hali kalmayacak, ama ben dışarı çıkmak istiyorum, insan içine karışmak istiyorum. Benim de haklarım var ben de bir ruhum… Hadi bir iki üç.

Sizde de durum benzer mi oluyor? Ruh her zaman diri ve sağlıklı ama bu tür durumlar genelde ona ithaf edilir ve o bu duruma çok bozulur. Ruh iyidir hoştur, temizdir, depresyon ile dürtmek ister sanki bizi ama girince çıkması öyle sıkıcı ki. Çok bilimsel öneriler derledim sevabına, ama yeni önerilere de hayır demeyiz.

Depresyon için öneriler

*Allah’ım ne olur depresyona girmeyeyim diye bol bol dua et.
*Sevgi… Sevmek lazım, Allah bizi böyle yaratmış. Hem de çok sevmek. Depresyonun en büyük düşmanı sevgi. Ne demişler sevgi giren kalbe depresyon girmez.
*Üst satırdaki bir türlü olmadı mı? O zaman, kedi. Gözlemlerim ve duyduklarım gösteriyor ki tüylü patiler işe yarıyor. Ama ısrar edip depresyona girer hayvancağızı aç bırakırsanız sonra gelip bir de tırmaladı diye şikayet etmeyin. Ama kedi fikri çok sıcak, düşünün bunu. 
*Çikolata… Onu biliyorum ama kalorisi yüksek diyorsanız hemen alın kağıt kalem, sağlıklı ve düşük kalorili çikolatamsı tarifi veriyorum.
Hurmaları alın, biraz suda bekletin sonra ezin. Fındıkları dövün, karıştırın. İstediğiniz kadar kakao ekleyin ve yuvarlayın. Yuvarlayın, yiyin anlamında. Siz ister top yapın ister kare, işe yarasın da. Bu arada evet hurma depresyona da iyi geliyor. 

Depresyon kim? Tanımıyoruz diyerek işi pişkinliğe de vurabilirsiniz, ama boş zamanlarımı öyle bir doldurayım ki depresyon girmesin derseniz Hobisiz Kimse Kalmasın yazısını da okuyun, faydası olacaktır.

Yarı şaka yarı ciddi bu yazının tek mesajı herkese  huzur dolu, depresyonsuz günler…  

 

27 yorum
  • Cevapla Daha Mutlu Yaşam

    26 Ekim 2016, 18:37

    Depresyonla ilgili daha önce bir yazı yazmıştım blogda.Mevsimsel geçişlerde depresyon oranı artıyor.Yarı şaka yarı ciddi olan önerilerinize göz atmakta fayda var 🙂

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    26 Ekim 2016, 19:29

    Adını bilmeseydik, birkaç gündür hiç havamda değilim der geçiştirirdik belki. Klinik düzeylerin dışında olanları tanıyoruz, ahbab olduk. Çok arsız depresyon herkese gidiyor. Bir sınır mı koysak?

  • Cevapla müfred

    26 Ekim 2016, 19:56

    Dünyevi işleri azaltmak gerekiyor bence de. Ne kadar mümkün olur bilemiyorum.

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    26 Ekim 2016, 20:06

    Dünyadan koparsak depresif durumlar azalır diyorsanız çok zor, insan olduğu yere fıtratını da götürüyor hangi ortamda olursa olsun insan varsa sürtüşme ve tıkanma da oluyor yalnız olan ve biriktirenler bir süre sonra zorlanıyor. Halk içinde hak olmak kolay değil..

  • Cevapla Bize Her Yer Okul

    26 Ekim 2016, 22:48

    Ne güzel yazmışsınız. Okurken kendimi okur gibi oldum. İşler üstüne üstüne gelmesine depresyona teslim olmama ramak kalmasına rağmen cocuklar beni ayakta tutuyor şu sıralar. Sondaki duanıza kıcaman bir amin diyorum

  • Cevapla Senden Benden Bizden

    26 Ekim 2016, 22:48

    Konu depresyon olmasına rağmen ne kadar tatlı bir yazı olmuş ya.:) Depresyona girmiş bir insan olduğumu söyleyemem ama her insanın depresif halleri oluyor. Kendime benzettiğim noktalar oldu. Aman Allah korusun! Verdiği nimetler için bol bol şükredersek ve kendimizi seversek yenemeyeceğimiz dert yok bence. Kaleminize sağlık. 🙂

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    26 Ekim 2016, 22:54

    Depresyonun cesaret edemeyeceği kişilerden biri de sizsiniz. Neden derseniz, hem sabırlı ve ilgili 4 çocuk annesi aynı zamanda çok kafa bir özgür ruh olmak stresleri savar gibi geliyor. Depresyon sandığınız şey belki yorgunluktur. Yorulunca biraz gerilir ve her şeye boş vermek isteriz ya odur. Aminlerimiz çoğalsın kabul olsun inşaallah..

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    26 Ekim 2016, 22:59

    Hiç bir zamanda girmeyin, tanımayın ama ara sıra ufak geçişler olur onlar da şükür sebebi oluyor. Modern dünyanın hayatımıza getirdiği bir olumsuzluk olarak bazen kaçınılmaz olsa da biz depresyon kim? Tanımıyoruz diyelim. Sevgilerimle..

  • Cevapla didemika bir deli bir dolu

    26 Ekim 2016, 23:08

    Ay çok keyifli bir depresyon yazısı olmuş ….
    Bu havalar hiç benim bünyeme de yaramıyor …
    Ama insan kendine minik mutluluklar bulabiliyor …
    Kiiiişşşştttt depresyon uzak dur bizden …
    Cadılar Bayramı geliyor cadılığımız tutar sonra :))))

    Huzurlu , umutlu ve keyif dolu yarınlar yaşayalım sağlıkla ….

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    26 Ekim 2016, 23:14

    Hoşgeldin, Sevgili Didem yüreğin hep huzurlu ve aydınlık olsun. Senin gibi arkadaşlarla zor günler kolay geçer. Sebeb çok bu depresif hallere en iyisi hiç kaale almamak. Evet biraz cadı olmak gerek pes etmek yok, enerjimiz de zamanımız da bize lazım. Tanımıyoruz depresyon filan.
    Dileklerine tüm kalbimle katılıyorum, sevgilerimle..

  • Cevapla kadriye

    27 Ekim 2016, 08:09

    Gülümseyerek okudum ne güzel anlatmışsınız. İyi ki keşfedilmiş bu depresyon aslında ne çok ihtiyacımız varmış:) Canımız sıkıldıkça giriyoruz:)

  • Cevapla bi' blog

    27 Ekim 2016, 08:09

    Mevsim geçişlerinde bana da oluyor bazen. Ama 2 yaşında bir oğlum var. Onun için ağız tadıyla bir depresyona bile giremiyorum 🙂 Biraz hareketli kerata. Bütün gün koşuşturmaca 🙂

    Çok eğlenceli bir dille yazmışsınız. Kaleminize sağlık.

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    27 Ekim 2016, 08:19

    Evet yıllarca keşfedemeyenler depresyondayım diye hayıflanamadan gitti. Hem dillerde hem de pek önemsenmiyor ama klinik düzeye gelirse ciddi boyutlara ulaşıyor. Sevdiklerimizden uzak düşmanlarımıza yakın olsun. Sevgiler..

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    27 Ekim 2016, 08:23

    Çocuklar her derdimize deva çok şükür. Hele sizin oğlunuzun yaşları tam yoğurmalık. Bu depresyon durumları biraz yalnızlık az da kendini dinlemede hemen gelmeye hazır. Çözüm sizin cümlede, bol sevgi bol koşturmaca.
    Sevgilerimle..

  • Cevapla Destino

    27 Ekim 2016, 21:43

    Ya harika olmuş yazı, bir anda depresyondan çıkıverdim çok eğlendim okurken 🙂

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    27 Ekim 2016, 22:03

    Sevindim o zaman..Yarı şaka yarı ciddi..Bazen gülümseyerek mesele büyümeden önünü alabiliyorsun. Keşke her zaman bu kadar kolay olsa..Sevgiler..

  • Cevapla Oksijensizm

    28 Ekim 2016, 19:48

    Çok iyi bir 'depresyon' yazısıydı. Herhalde depresyonla ilgili en keyifli anlatım tam da böyle olurmuş. Kaleminize sağlık, efendim.

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    28 Ekim 2016, 19:51

    Teşekkür ederim. Madem ara sıra uğruyor herkese iyi geçinelim de çok durmadan gitsin. Bazı şeyleri hafife almadan teraziyi tutturmak zor, hepimize kolay gelsin. Memnun oldum, selamlar..

  • Cevapla Gönül Demliğim

    29 Ekim 2016, 00:19

    Depresyon benim hane sakinlerimden, aileye ait biri. Gitmez, ne gelin olacak kız, ne gelin alacak oğlan. Elim kolum kadar benden, alıştık birbirimize. Yuvarlanıp gidiyoruz birlikte. Yüreğinize sağlık çok güzel olmuş, tebrikler…

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    29 Ekim 2016, 00:28

    Gülümseten ve aydınlatan yorumunuz için çok teşekkür ederim. Hem güldüm hem de çok güzel bir atasözü//tasvir öğrendim. Derdimi seveyim noktasına gelmek çok emek istiyor. Azıcık acı ilaç gibi görmeye başlayınca alemimizde yer tutuyorlar ama o saatten sonra dizginler biraz daha bizde. Muhabbet ile selam ederim.

  • Cevapla Çay Molası

    31 Ekim 2016, 08:16

    Allah kurtarsın hepimizi. Başka bir şey diyemiyorum.

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    31 Ekim 2016, 08:18

    Hayatın bizi zorlayan taraflarını törpüleyip, yok etmeye çalışmak öte yandan mutlu eden yanlarını da çoğaltmak hepimizin uğraştığı bu. Bazen beceremiyoruz bazen de çok iyi yapabiliyoruz biiznillah..

  • Cevapla Emine Bektaşi

    1 Kasım 2016, 07:57

    Harika bir yazı, hepsi gözümde canlandı 🙂 Öneriler de çok yerinde gerçekten. Eline sağlık Begonvilli hatun ❤

  • Cevapla Begonvil Sokağı

    1 Kasım 2016, 08:19

    Bak şimdi unutmuşum yazmayı şimdi aklıma geldi.. Kendisini bulursanız daha iyi ama yoksa Emine hatunu takip edip ne yazdı ne söyledi okuyorsunuz bir de yanına kahve bu kadar. Dost muhabbeti gibisi var mı hele tatlı dilliyse ne gam kalır ne tasa. Sevgilerimle..

  • Cevapla Emine Bektaşi

    2 Kasım 2016, 00:28

    Ay canım benim, çok teşekkür ederim güzel düşüncelerin için. Bilmukabele diyorum 🙂 ❤

  • Cevapla Miskin Adam

    7 Ocak 2020, 13:23

    Selam. Bu yazı, depresyon anını tarif ediyor ama çözüm önerilini beğenmediğimi açıkça ifade etmeyi samimi buluyorum. Nedenlerini de söyleyeyim:

    1- Depresyondan kurtulmanın en önemli adımı farkındalık sahibi olmaktır. Yazında, “farkına varın ve bundan kurtulun” mesajı var ama sadece “depresyondayım, farkındayım” demekle farkındalık olmaz. Gerçek farkındalık, seni bunalıma sokan bilinçaltı sebepleri, bilinç düzeyine çıkarmaktır. Bunun da en iyi yolu, kendini tanımaktan geçiyor. Elbette böyle yazması kolay ama bilinçatımızdan bahsettiğimizde işlerin o kadar da kolay olmadığını baştan kabullenmemiz lazım. Dolayısıyla, sık sık depresif olanlara önerim: Profesyonel destek almalarıdır.

    2- Çikolata önerisi bu süreçte uyuşturucu önerisiyle aynıdır. Çikolata beynin mutluluk hormonu salgılamasını sağlar. Uyuşturucular da (Alkol, sigara vs.) aynı işi görür. O yüzden çözüm çikolata çözüm değil; sadece zaman kazanma aracıdır. Tüketmeyin demiyorum. Sadece, çözüm olarak görmeyin diyorum. Bu yüzden, birinci maddeyi yeniden değerlendirmek gerektiğini düşünüyorum.

    3- Depresyonda olduğumuzu fark edelim ama kabullenmiş olmayı duruma olumsuz enerji yüklemeyle karıştırmayalım. Önerilerine uygun olacak şekilde, bunun geçici bir süreç olduğunu hatırlamamız, en azından daha fazla olumsuz enerji yüklememizi engellemiş olur.

    Sonuç olarak: Tasvirine ve önerilerine bir miktar katılıyorum ama daha büyük bir miktarda katılmıyorum 🙂

    Sevgiler.

  • Cevapla begonvilsokagi.com

    7 Ocak 2020, 13:45

    Bugün mail, yorum ve bilumum yazılı iletişime çabucak dönerek kendi çapımda bir rekor yapıyorum unutmadan söyleyeyim:)

    Bu içerik depresyonda iken yazılır mı acaba? Depresyon zihnine, bilincine külçe atar, mıh gibi kalır insan. Evveliyatı derinse daha uzun süreli ve ciddi olur, dönemsel ve nispeten hafif sebeplerle oluşmuşsa daha çabuk atlatılır ama sık sık geçerken uğrayım da diyebilir. Destek almak şart, ne utanılacak ne saklanılacak bir şey. Acizlik, zayıflık belirtisi hiç değil, hormonlar salgılar kısaca beden yardım et sinyali verir çünkü.

    Ben öyle zamanlarımda hatta sıkışıp bir yardım almam gerektiğinde hep şunu demişimdir, farkındayım ama geldiğim şu noktada farkında olmam yetmiyor, başaramıyorum. Depresif durumlar her zaman olabilir ön koşulu ciddi bir aşamadır bence, azıcık da takdire şayandır. Kolay mı bu devirde, metropolde, aktif bir hayatın içinde ve en önemlisi vurdumduymaz değil duyarlı bir insan olma çabası içinde yaşıyoruz. Madalyalık bir durum, aferin hepimize o zaman.

    Çikolata vs hepsi hikaye diye düşünüyorum. Gülümseme ve kendine dokundurma kurgusu ile yazmış da olsam bazen ağır abi bazen şımarık küçük kardeş, velhasıl depresyon da bu evin insanı ya da sık gelmesin dediğimiz uzak akraba..

    Her zaman ki gibi samimi ve yapıcı yorumun için çok teşekkür ederim.

Write a comment