Hani bazı kış geceleri uyanırsın alışılmadık bir aydınlık sarmış odayı, pencereden bir bakarsın incecikten bir kar yağar tozar elif elif diye… Hem bir mucize vardır hem de sıradandır, işte tam o zaman elif gibi hissedersin kendini. Sabahı iple çekersin, her tarafı kar bürümüş, beyazlığın içinden kafasını uzatan her yaprak çiçek dal daha bir güzel görünür. “Sen ne güzel yaratılmışsın. Rengine, şekline, ahengine maşaallah.” deyip ilk defa görmüş gibi bakarsın. Mucize olduğunu düşünerek bakınca hiç de zor değil bunları hissetmek. Çoğu zaman, elimizde olanları uzaktaymış gibi fark edemiyoruz. Kar tanesi mucizesi de böyle…
Her kar tanesi birbirinden farklı…
Her bir kar tanesi farklı. Bütün kainat yaratıldığından beri düşen her bir kar tanesi birbirinden farklı…. Üstelik, her biri eşsiz bir sanat eseri. Bunda herkes hemfikir. Sadece 1 milyon metreküp karda 350 milyon ayrı desen. Var gerisini sen hesap et desen ne aklım ne havsalam alır. Gökyüzünden yeryüzüne dökülen ama birbirine çarpmayan kar taneleri. Her birinin ağırlığı birbirine eş ama deseni farklı… İnsanlar gibi… Hepimiz aynıyız, desenlerimiz farklı… Kar yağışı arttığı zaman, beyaz esaret ya da kar kabusu türünden laflar ediliyor haber kanallarında. Asıl esaret ve kabus yerel yönetimler, iktidarlar, aslında bir kar yağmur hepsi mucize hepsi rahmet. Yağmadığı zaman barajlar dolaydı, mikroplar öleydi diye sızlanmayı da biliyoruz ama.
Muciye yakından bakalım…
Peki neden kar taneleri gibi olamıyoruz? Öyleyiz de oluruz da ama bozulmuşuz, kirlenmişiz, kendimizi de mucizenin sahibini de unutmuşuz biraz maalesef. “Kar taneleri ne güzel anlatıyor, birbirine zarar vermeden de yol almanın mümkün olduğunu.” diyor Mevlana. Kar yağışı başladı mı bu sözü sosyal medyada sıkça görürüz de ne demek istiyor, e biz de yapalım o zaman kısmına kaçımız geçiyoruz acaba? (Ben de dahil)
Kar yağdığında neden sessizlik olur?
Peki kar yağdığında neden sessizlik olur? Böyle bir dinginlik hatta havada bir yumuşaklık… Birbirinin üzerine düşen her bir kar tanesinin arasındaki hava boşluklarının “kavgayı, gürültüyü bırak” dercesine sesleri hapsetmesi… Derdini, tasanı koy buraya bir huzur ver kendine de çevrene de diyor kar taneleri. Mucizeleri bir yana dostluk, kardeşlik mesajı taşıyorlar birbirlerini incitmeden… 2019’un en soğuk günlerini yaşıyoruz ama İstanbul’da kar yok. Lapa lapa yağsın ısınalım, dinlenelim, belki biraz çocuk olalım diye bekliyoruz. Iııhh yok, kar gibi kardeş olmayı beceremedik ondan mı acaba? Yuh bize o zaman.
Herkes kendine bir mesaj çıkarsın… Hep olan ve kıymetini bilemediğimiz, elimizin altında diye göremediğimiz ne varsa düşünelim. Belki hepsinin bir mucize olduğunu hatırlar, sahip çıkarız. Şimdi olduğu gibi kar yazar ama içimizi ısıtırız. Nasip deriz şükür deriz hayat deriz. İsteyen aforizma desin isteyen tefekkür etsin, kar tanesi mucizesi aklıma düştü ya bir işe yarasın yazdıklarım…
Kış güzelliklerinden kar beyaz bir örtü, hayatında beyaz bir sayfa mı açmak istiyorsun? Başlamak için bekleme…
Kar temizlik, mikropların düşmanı, hayatında temizlik yapmak istiyorsan hiç durma ve ayır onları bir tarafa…
Kar dinginlik, sessizlik fırsat bu fırsat biraz kendini dinle, bakalım içindeki ne diyor?
Kar tanesi bile mucize, insan düşünmeden edemiyor…
11 Ocak 2016, 18:23
Kar taneleri…Ne güzel anlatmışsınız.
11 Ocak 2016, 23:28
Teşekkür ederim. Yazmak düşünmeyi perçinliyor, iyi geliyor.Selamlar…
17 Ocak 2019, 09:25
Geçen kış Ünye’ye kar yağdığında İstanbul’daydım. Bu yıl da öyle. Malum torun torbalağa karışınca… Hasılı kelam karın o insanı tefekküre çağıran haliyle hemdem olamadım yine. Bu yazı çok iyi geldi o sebepten sevgili Begonvil’im. Üstelik ruhumda hep Karlar içinde Kars’ a tren yolculuğu yapmak arzusu varken…