TECAHÜL-İ ARİF

Ezbere yaşıyoruz, çabuk unutuyoruz ve tüketiyoruz. İstanbul'da iseniz görmenizi öneririm. Sevgiler..

Ben bazı Osmanlıca deyimleri kullanmayı seviyorum, anlam zenginliği ve fonotiği hoşuma gidiyor. Kısa filmler ise popüler kültürden uzak kurgulanmış oldukları için mesaj yoğunluklu,benim için keyifli..

Bir eğitimci ve anne olarak sizin de izlemenizi isterim. Hazır , paketlenmiş hatta dikte edilen mesajlara öyle alıştırıldık ki düşünmek bünyemizin lüksü haline geldi. Farkındalık ve ideal sahibi olmak bizi besleyen en insani yanımız oysa. Bu düşüncelerime sinerji olabilmesi adına joker gibi her taraf yetişebilen iyi bir bloger olmayı arzu ediyorum. Ben de teşekkür ederim, enerjiniz için, sevgilerimle..

Bu film açıkçası düşünmediğim, bilmediğim yönleri de var bu işin sorgulaması yaptırdı bende. Otizm ile ilgili rain man filmi hem öğretici hem de dürtücü olmuştu benim için. Sizin bir profesyonel sağlık görevlisi olarak eksikliğini duyduğunuz konuların bir de düz vatandaş cephesi var. Down sendromlulara da, ebeveynlere de nasıl yaklaşmak gerek hangimiz ne kadar biliyor? Yüzeysel geçmek, başımıza gelmeden umur etmemek gibi toplumsal zaaflarımız var, bu noktada idealist, farkındalığı yüksek, sanatçı ya da büyük gönüllü insanlara iş düşüyor. Hükümetlerin de sorumluluğu fazla, kamu spotu yapmakla iş bitmiyor. Otizmde de, down sendromunda da ailelerin parası yoksa tedavi ve toplumsal adaptasyon adına bir şeyler yapmak güç. Bu durumda olan tüm ailelere Allah yardım etsin, anne ve çocuk arasındaki benzersiz sinerjiyle sarılıp göğüslüyorlar, yoksa çok zor.

Bu tür filmlerin artmasını diliyorum, hem de uzun metrajlı. Güzel etkileşimlere ihtiyacımız var.. Ben teşekkür ediyorum, dilerim izleme fırsatı bulursunuz…

Fikirlerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ediyorum, çok mutlu oldum. Ben bir anne ve annesini özleyen bir çocuk olarak izledikten sonra bütün gün boğazımda bir yumru ile dolaştım. Evlat bambaşka bir şey, tarifi yok. Deniz'le ilgili daha çok yazacaktım ama filmi izleyenler benim gibi, Arif kim diye arayıp bulacaklardır dedim. Evet aslan parçası, ciğer paresi bir oğlunuz var. Selam ve sevgilerimle..

Cesur ve idealist kişilerin artması gerekir, az para kazanmayı çok yorulmayı göze almıyor herkes demek ki. Hem anlatımı hem mesajı ile seyirciyi bulan çok sayıda film olsa algılar o yöne daha kolay kayar belki. Çoğunluk ne yapıp, izliyorsa pasif takip, bugün her yerde bu mantık var. Ben kendim adıma ne çok mantıklı ne çok normal olmak istemiyorum, başka türlü hayatı çözümlemek zor. Herkesin gitmediği yerde var sanki ne varsa.. Yakınlığımızın arttığı hayırlara vesile bir berat kandili olsun hepimize..

Emin olduğumuz, gücüne inandığımız tek şey sevgi. Sevgiyi paylaştıklarımız da böyle düşündüğünde işler biraz daha kolaylaşıyor. Gözlemim şu, hangi özel eğitim ve tıbbi destek olursa olsun bu filmin ilk karelerinde izlediğimiz kucaklaşma gibi bir sinerjiinin yerini tutamıyor.

İzmir'de yapılacak gösterimlerden bilgim dahilinde sizi de haberdar ederim, çünkü İzmir'de yaşayan ve yazıda sözü geçen 3 down sendromlu çocuğu olan yakınıma da izletmek istiyorum. Elimizde olanların kıymetini bilmek için diğergam olan insani tarafımızı hep diri tutmazsak bomboş geçiyoruz ömrümüzü. Ben de bir işin ucundan tutan olmak isterim şu dünyada hem bugüne hem yarına.. Teşekkür ediyorum, sevgilerimle..

Teşekkür ederim.. Ben de aslında tüm down sendromlu çocuk anneleri izlesin isterdim, ne büyük bir motivasyon olurdu onlar için. Öte yandan 3. kişilere de mesaj var, biraz fark etmeye niyetli olalım etrafımızı..Beğenmenize çok memnun oldum, sevgiler..

Aynı fikirdeyim, sinemalara bakarsanız aşktan aksiyondan başka derdimiz yok, onun da sahicisi yok. Gülümseyerek ya da göz yaşı ile metaforlarla uğraştırmadan daha çok mesaj kaygılı filme çeksinler bence de. Zor tabi.. Popüler kültür varken zor..