Tavuklu Anılarım

Yok, yanlış okumadınız, çocukluk anılarım değil tavuklu anılarım. Google sevmeyecek bu başlığı ama ben sevdim. Çocukluk anılarım içinde öyle yer tutmuş ki tavuklar, bu başlığı hak ettiler. Yav arkadaş insan tavuktan korkar mı? Ben korkardım, hep bir kümesimiz olduğu halde hem de. Ama makul sebeplerim var, birden üstünüze uçuşa geçebilir, gagalayabilir ve tüm bunları yapacak gibi iki yanına sallanarak hızlı hızlı yaylanabilir. Sadece baksanız bile valla bi geçirirse pençeleri diye tırsabilirsiniz. İşte bu yüzden korkuyordum ve annemin tavuk sevgisini de anlamıyordum.

Annemin tavuk sevgisi

Geh bili bili bili… Geh gel demek peki bili? Zamanın birinde söylenmiş gelmiş bir anonim söz. Başka anlam aramayın, ben aradım bulamadım. Annemin geh bili bili derken ki hallerine ne demeli? Bir çocuk tavuğu annesinden kıskanır mı? Alıp seni içime sarasım var der gibi bir çağırış, anlasa neyse. Yumurtan olmasa ya da pilavın yanına giderin çekilir mi diye düşünür insan. Ama benim annem bağ kurmuş, ziraat kurumundan kitaplar alıp okuyor, hastalıklarını öğreniyor, tedavi ediyor. Bu tavuklar da marazlı tipler, bakmaz tipine nazende. Annem seviyor ama hadi bir tavuk keselim dendiğinde tüylerini yolmasını, ocak üstünde tütsülemesini yapıyor sonra da haşlıyor o da yetmiyor tereyağında kızartıyor. Bu gözler neler gördü:) Hep diyorum yazmak terapi diye, al işte ufak çaplı travma.

Evet neden geh bili bili?

Şaka bir yana annem gerçekten severdi tavuklarını, onlara isim de veriyordu muhtemelen. Yemleri, pazar alışverişinde onlar için düşünülen yeşillikleri hepsi bir emek. Bizimkiler apartman tavuğuydu. Bahçeli evden apartmana geçince terasa bir kümes yapıldı. Burada asıl mesele, babamın anneme duyduğu sevginin yüceliği. Sevdiceği mutlu olsun diye terasa kümes yaptıran koca yürekli adam. Ama daha bitmedi, dahası var:)

Babamın tavuk sevgisi

Babamın tavuklara ilgisinin olduğunu düşünmüyorum. Ama seni seviyorum demenin bin şeklinden biri deseniz, eşiniz istiyor diye arabanızda ayakları bağlanmış tavuk taşımanız diyebilirim. Ki arabaları erkekler için önemlidir. Her yaz tatili başı, okulların kapandığı gün karneyi aldığım gibi Urla’ya giderdik. Ben mutluyum ama babam arabanın bagajına yayılan bir örtü üzerine istiflenen tavuklarla ne kadar mutluydu bilemem. Şimdi Allah için gıkı çıkmazdı ama kocaman açtığı gözlerinden, burnundan nefes almasından ve terlemesinden anlardım. Tavuklar da rahat durmuyor ki ya gıdaklayacak ya da..

Bunun hiç karizmatik olmadığının farkındayım, şimdi doğal yaşam vs trendleri ile sevimli bile gözükebilir (bana gözükmez). Babam ve ben 1-0 yenik başlıyorduk tatile ama O da ben de acısını çıkartıyorduk. Dönüş yolculuğuna kadar.

Apartman tavukları bu defa bahçedeki kümese terfi ediyordu. Bahçe ekili olduğu için öyle serbest gezen tavuk çok olamıyorlardı. İşte burada annemin bahçe sevgisi devreye giriyor, gagalasınlar diye ekilmedi bu fidanlar.

Tavuklar Firarda

En sevdiğim animasyonlardan biridir tavuklar firarda. Her türlü tiplemenin hicv edildiği, izlerken kendimizden izler bulduğumuz. Tavuklu anılarım içinde firar da var, keşke hiç dönmeseler ile Allah’ım inşallah hepsi bulunur dediğim.

Yine yaz, klasik mahalle çocuğu kıvamında güzel günler yaşıyoruz. Annem de fizik tedavi için İzmir’e gidiyor, ben de yakın komşuların gözetiminde evcilik, saklambaç, bilumum mahalle aktivitelerine devam ediyorum. Bazen eve giriyorum, bir defasında bizim kanatlı haylazlar nasılsa kümesten çıkmış bahçeye dolmuşlar. Gagalanan her bir domates, koparılan her bir fide küçük azarlar olarak sürdü. Asıl bahçe dışına çıktıkları gün tavuklar firarda yaşadım. Bahçe kapısını da açık bırakmak bildiğin suç ortaklığı. Annem eve dönüyor, aaa tavuklar sokakta. Elimizde sopa onları bir nevi güttük çoban gibi. Yaa bu arkadaşlar da her şeye gülüyorlar, eve girince de duruma gülen yok. (Babam gülmüş olabilir, dava arkadaşım benim)

Tavuklar coştu

Kim ister dört duvar ya da dört taraf tel kümeste yaşamayı. Doğal ortamında yaşayan tavuklar daha üretken, kurnaz ve tabii mutlu oluyor. Hani gezen tavuk yumurtası var ya asıl mutlu tavuk yumurtası önemli. Bak şimdi acıdım, kümes tavuğu da olsa yine seviliyorlar bunu da anlıyorlardır. Beton bir kümeste hormonlanıp, şişirilen yumurtlama makinası haline gelen tavuklara da yazık. Onları azıcık gezdirseniz ne olur, gezdirmeseniz ne olur? Yediğimiz de yumurta olsa bari…

Bizimkiler yazın coşuyordu, yumurtalardan kule yapıyorlardı adeta. (İşleri hep şov) Bu durumdan annem memnun, her şey yolunda demek ki. Hepimizin istediği aynı şey aslında, doğal ortamımızda sevgi ile yaşamak. Tavuk anılarım başlığı da buraya bağlandı ya, afferim bana. Tavuklara gelene kadar civcivler de var. Çarşıdan heyecanla aldırdığım, kesekağıdına konup eve kadar elimde taşıdığım. Yaramaz ama çok tatlı civcivgiller. Evin içinde onlara kutudan  ev yapıp, kaçmasınlar diye büyük bir elekle çatı yaptığımız sarışınlar. Gece annem baş uçlarına lamba koyardı, ömürleri kısa olurdu çoğu zaman. Ama büyütüp piliç, tavuk halini görenler de vardı. Sonra nasıl kesip yenir bilemem, yumurtasına bile zorlanıyorsan boş ver yapma denir onca emekten sonra. Benden tavukçu olmaz, civcivci belki.

Bu anıları aklıma düşüren hem şehrim Emel, sağ ol var ol..

Gerçek bir tavuk sever ise burada.:)