Herkesin önünde bir sürü soru işareti ve kocaman ünlemler var… Kimisinde çıt yok, korku ve acabalardan bir kelime bile çıkmıyor. Kimisi de düşünmeden ha bire konuşuyor. Bu bizim kaderimiz mi? Bu topraklar, bu vatan yalnız ve yorulmaz cengaver gibi mi yaşayacak hep? Yalnız olduğumuz doğru, güçlü bir cengaver olduğumuz da doğru. Biz bunun ruhunu ve gücünü unuttuk. Zayıf tarafımız, bütünün parçası gibi hissetmeyi unutmak… Çözüm, her zaman birlik ve beraberlik içinde olmak.
Amaçları o kadar belli ki, kendi ülkemizde sahipsiz hissi yaşatmak. Kendi ülkemizde güvende değiliz paranoyası oluşturmak. İnanç, değer, amaç gibi bir birikimleri yok, hiçbir şeyleri yok bunu yapanların. Yürekleri yok vicdanları yok. Bizim tarihimize benzer bir geçmişleri de yok. Milli marşları çalınırken ağlayan ya da tüyleri diken diken olan insanları da yok. Milletleri de yok onların. El çabukluğu ve maddi güçleriyle pusuda durup sürekli vurup kaçıp yorgun düşürmek ondan da önemlisi ayrılık tohumları ekip onları büyütmek dertleri.
Çözüm bir olmak da, daha nelere bölünebiliriz? Tükettik ayrışmaları… Siyaset de medya baloncukları da bir tarafta dursun. Aklımızı bulandıran hep bunlar. Siyasetle çekiştirilen, medyanın fısıldadıkları ile çekiştirilen yorgun bir millet olduk. Değil kapımızda, içimizde bile düşmanlar var iken…
İnsanlar ümit doldurmuşken yüreklerine, ramazan, kadir gecesi, dualarım, bayram diye düşünürken karabasan gibi çöken olaylar. Evlerinde üzüntü ve endişe ile bunları izleyenler dikkatli bakınca ne görüyor? Fırsatçıları, vatan- millet derdi olmayan yangına su taşıyanları görüyor. Ama biz bunlardan ibaret değiliz… Yürek sessiz çoğunlukta ve bu çoğunluk siyasi görüşü, hayat felsefesi, mezhebi farklı olsa da birbirini seviyor. Aynı bedenin organları gibi, eli yansa acıyor, kolunu kırsa acıyor. Bunu hepimiz biliyoruz, komşumuzla, en yakın dostumuzla, akrabamızla… Birbirimizden vazgeçmeye niyetimiz yok, öylesine seviyoruz. Bunu haykırmak lazım, hepimiz üzgünüz hepimiz gerginiz. Bedenimizde acı var, oğuşturacağız, saracağız. Buralarda bunları düşünen, yaşayan bir parçayız bu bütünden, hep bunları yazacağım. Yazdıklarımızı yaşıyoruz, duyurmak, tutunmak ve bütün olmak düşüyor bize. Kavgamız da içimizde, sevincimiz de ama ayrılık çığırtkanlığı değil birlik türküleri duysun yüreği de bedeni de olmayan karabasanlar.
Kara bir taş attılar, canlarımızı alıp bizim canımızı da yaktılar. Korktuk hepimiz ama daha korktuğum kopmak. Birbirimizden kopmayalım yeter ki. Her zaman birlik ve beraberlik görsün fırsat kollayan karalar ve bassın gitsin üstümüzden artık.
Allah’ım bu son olsun, yetti diyen ve sana sığınan yüreklerimizden çıkan dualarımızı kabul et. Zalimler kendi zulmünde boğulsun, karanlıktan birlik beraberlik tomurcukları ile çıkalım aydınlıklara…
30 Haziran 2016, 13:07
Amin yavrum.Ne kadar itidalli, insancıl ve etkili bir dille anlatmışsın.Biz içimizde birbirimizi kabullenmez, tek yürek olmazsak nasıl başarırız ki seslerimizi duyurmayı.Kalemine sağlık kızım.Sevgilerimle.
30 Haziran 2016, 13:12
Zor zamanlarda değilde her zaman aklımızda ve yüreğimizde taze tutarsak bir bütün olduğumuzu güçlü ve huzurlu hissederiz. Kırılmalar fırsat bekleyen kötülerin işine yarıyor. Güzel görüşlerinize teşekkür ederim, sevgilerimle..
30 Haziran 2016, 22:01
Hilafetin kalkması ile islam dünyasının birliği bozulmuş malesef , araya ırkçılık girmiş. Batı Dünya savşı çıkarıp emeline ulaşmış . Şimdide bunun acısını çekiyoruz , ayrışmanın .
30 Haziran 2016, 22:03
Ben dostumla, arkadaşımla hatta sokakta karşılaştığım tanımadığım biri ile ön yargısız bir ilişkiyi yürütürsem batının da doğunun da oyununu bozarım. Çekirdek global dünyadan daha önemli bence. Global denilenin özü o çekirdek çünkü.
1 Temmuz 2016, 00:45
Biz vurdum duymaz anlamaz cahil anlayissiz Bir yapiya sahip Bir milletiz.Evet vatana bagliyiz ama birlik beraberlik imkansiz. Insallah Bir gun ortadagu gibi olmayiz. HARika dusunceleriniz için Tesekurler..Keyifle okudum
1 Temmuz 2016, 00:49
Biraz ümitsiziz bugünlerde ama ben kötümser olmak istemiyorum. Son yıllarda biraz dediğiniz taraflara kaydık ama belki büyük resimde hepimizin gafletlerinden izler vardır. Zor zamanlarda herkes yüksek sesle söylemese de için için biliyor ki bize bizden başka dost yok.Evet inşaallah ortadoğu gibi olmayız, kaynayan kazan içinde vaha gibi kaldı bu topraklar ama bizde iman da var yürek de var. Birlik beraberlik dolu günlere. Teşekkür ederim, selamlar…
7 Temmuz 2016, 19:30
Umarim dediklerin hala geçerlidir. Umarim insanlarin içindeki insan sevgisi tamamen yokolmamistir henüz.
7 Temmuz 2016, 21:34
Umuyorum ve buna inanmak istiyorum. Çünkü konuştukça ve paylaştıkça çözebiliriz bizi umutsuzluğa düşüren her şeyi. Toplum olarak da umutlu toplum güçlü toplum olur gibi geliyor bana. Pes ettiğim zamanlar yok mu ? Oluyor ama başka çözüm yok umut edip başaracağız, anne, birey herkes. Sevgiler…