İÇİNİZDEN CANAVAR ÇIKIYOR MU?

Kişisel gelişim, psikoloji kitapları okuyoruz. Karşımızdaki kişi bizi dinlemiyorsa ne yapacağız? Kişisel değil toplum olarak gelişmemiz gerektiğini her fırsatta söylüyorum. Buna tepki de aldığım oldu. Bir insanın değişmesi çok şeymiş vs. deniyor. Evet bir kişinin düzelmesi elbette olumlu bir şeydir ama biz toplum olarak birbirimizle iyi geçinmeyi öğrenmeliyiz. İslam dini bize çok bilgiler veriyor bu konuda da. Fakat genelde insanlar bunları budist öğretilerinden ya da mitoloji gibi şeylerden öğrenmek istiyor. Onlar daha cazip geliyor. Halbuki herşey var bizde.

O kontrole en fazla ihtiyaç duyulan ortamlardayız galiba şimdi 🙂

Görüşlerinizin hepsine katılıyorum, yeri geldikçe savunduğum analizler.. Bir kangren gibi öfke ile baş veren sosyal birikim iyi değerlendirilmeli aslında, neden diye de herkes sormalı. Her yerde yazılan çizilen, popülerize olmuş konuların çözümü içimizde. Sakinlik ve huzurda yüzüyormuş gibi görünen budistlerin Arakanlı müslümanlara yaptıkları en taze durum. İnancını dilediği ritüelde yaşasın ama ortak paydayı da atlamasınlar. İnacımız ve iman esasları toplumun nabzını ölçen, gerektiğinde rahatlatan mesaj ve alışkanlıklar öneriyor. Muhabbet olan yerde öfke barınmaz..

Öfke ile kalkan zararla oturur diyerek hepimiz dolanıp duralım sakin sakin. Tersine davranan olursa da, kaynak yapma diye azıcık bağıralım. Birlikten kuvvet doğar ne yapalım:)

Ben de en çok ona kızıyorum, sokaktaki insanın, vurdumduymazlar yüzünden öfkelenip niye sevdiklerim de gerilsin ya da enerjim tükensin. Öfke
li halimiz kara delik gibi bütün enerjiyi çekiyor. Yorumunuz için teşekkür ederim..

Gençken öfkemi kontrol edemezdim. Yıllar içinde, çalışma hayatımın bana kattığı artılardan biri de öfke kontrölü oldu. Şimdi dizginler benim elimde. Ve eskiden öfkemin beni yorduğu günlere kızıyorum 🙂

En çok,sevdiklerimden gelen olumsuzluklara karşı öfkeleniyorum,en büyük zararı da kendime veriyorum ne yazık ki. Gerçekten öfkeyi kontrol etmek önemli.

Peki sizin yaptıklarınız hep yazılan çizilenlerden farklı mı? Bu da benim reçetem dediğiniz bir şey var mı? Öfkemin beni yorduğu zamanlar kayıp gördüğüm anlar, çünkü sonraya sarkan bir yorgunluk. Önlemelisin diyorum ben de..

O en zoru, dıaşrıdaki, sokaktaki neyse de sevdiğinden gelenle kapıldığın öfke çifte yorucu. Mühendislik sanatı insan ilişkileri.. En sevdiklerimin hatırı için öfkemi kontrol etmeliyim, yoruluyorum..

Sol lobumu bu kadar mı boşladım ben! Başlıyorum sol elimi kullanmaya, teşekkür ederim.. Bunu da yazıya ekleyeyim..

Genelde sakin bir insanım. Ama an geliyor içimdeki canavar çıkıyor ortaya. Ya söylenerek ya da sakinleş değmez diyerek sakinleştirmeye çalışıyorum kendimi. Bu arada kaleminiz baya kuvvetli.

Öfke kontrol edilmezse zafiyetler bir bir açığa çıkar ve hedef tahtasına döndürür insanı. (bence)